Bernarda de Utrera

Artiestennaam:	Bernarda de Utrera
Eigenlijke naam:	Bernarda Jiménez Peña
Geboren:	Geboren in Utrera op 3 maart 1927 Overleden in Utrera op 28 oktober 2009

Bernarda de Utrera

Op 82 jarige leeftijd overleed de tweede van de beroemde zussen; Bernarda (en Fernanda) de Utrera.

Ze is afkomstig van het beroemde flamencogeslacht van de Pinini’s.

Ze was bekend voor de vertolking van haar bulerías en van haar seguiriyas. Ze werd daarnaast vooral gezien als iemand die goed was in de cantes festeros.

Na een lang ziektebed, dat haar de afgelopen jaren vnl. aan huis gekluisterd hield, overleed ze aan kanker.

Bernarda de Utrera zingt, begeleid door Diego del Gastor

Ze speelde samen met haar zus o.a. in de film: “Duende y el misterio del flamenco” uit 1952, waarmee ze in één klap beroemd werden.

In 1957 debuteerden ze (fernanda y Bernarda) samen met optredens in het Madrileense tablao Zambra.

Bernarda en Fernanda de Utrera

Haar eerste opname, met behulp van Antonio Mairena, was een tijd later, in 1959, “Sevilla, cuna del cante flamenco”.

Tussen 1962 en 1964 traden ze op in het Tablao Flamenco “Las Brujas” in Madrid.

Ze was ook zelfkritisch. Mensen hielden meer van háár zang dan die van haar zus, maar ze reageerde steeds dat dat een verkeerde mening was: ze vond haar zus veel meer puur zingen dan zijzelf.

In de jaren zestig en zeventig was ze populair met haar coplas en Zuidamerikaanse bolero’s, m.n. bolero’s por bulerías.

Het was echter de sublieme soleá van haar zus die uiteindelijk Bernarda naar de achtergrond drong.

Ze kwam op het tweede plan te staan, maar kon zich heel goed schikken en ook vinden in die rol. Ze zong dan bijvoorbeeld ook geen soleá totdat haar zus erg ziek was.

Op enig moment trok ze zich terug van het podium en trad niet meer op.

Nadat haar zus ziek geworden was voelde ze weer de drang opkomen om weer op te treden. Dus kwam ze terug vanuit haar zelfgekozen pensionering en trad weer op.

Ze nam ook twee solo-CD’s op waarop haar stem beter was dan in de jaren voor haar pensionering.

Er zijn enkele onderscheidingen aan haar toegekend, zoals de “Medalla de Oro” van Andalucía en ze werd ook in haar geboortedorp onderscheiden. In Utrera is er zowel naar haar als naar haar zus een straat vernoemd.
Op 7 mei 2005 werd een standbeeld onthuld in Utrera van de beide zussen, op de “Plaza Jiménez de Sandoval”.

CD’s:

1959: Sevilla, cuna del cante flamenco

1962: Canta y baila Andalucía

1962: Por ver a mi madre diera

1966: Jaleo flamenco

1966: flamenco de Manuela Vargas

1966: Festivales flamencos

1967: Festival de cante jondo Antonio Mairena

1967: El cante de Fernanda y Bernarda de Utrera

1967: Quisiera ser como el aire

1967: Si me ven hablar contigo

1968: Archivo del cante flamenco