El Pele

“El Pele” is de artiestennaam van Manuel Moreno Maya, geboren in de wijk San Pedro in Córdoba op 17 januari 1954 en daar nog steeds ook woonachtig.

Hij is een trotse zigeuner die deel uitmaakt van een familie die flamencozang cultiveert en bestaat uit liefhebbers / aficionados.
Zijn vader was een niet onbemiddelde antiquair en als hij weer een goede deal gesloten had, bestelde hij een flamencoartiest voor een huisoptreden; soms "La Niña de los Peines" of bijv. Manolo Caracol.

Al op zeer jonge leeftijd zong hij in peñas, tablaos en tijdens ferias voor geld.

Tijdens die dagen was het de stierenvechter “El Cordobés” die hem zijn artiestennaam gaf.

Pele begeleid door Chaparro de Málaga

Hij is in het bezit van een muzikaal wonderlijke stem die hij meesterlijk gebruikt, een muziekinstrument met een magisch geluid. Zijn stem is primitief en puur. Een van de weinige zangers – naar mijn mening – die, áls hij een keer “schreeuwt”, de daarmee gepaard gaande emotie hetgeen is dat overkomt en niet de uiterste poging om met kracht een bepaalde noot te halen.

Ik heb begrepen (ik ben zelf geen gitarist) dat hij moeilijk is om live te begeleiden: hij rijgt cantes aan elkaar waardoor de gitarist het risico loopt om hem "kwijt te raken".

Pele is liefhebber van de zang van Manuel Ortega (Manolo Caracol). Zijn vader was een bemiddeld man (handelaar) die geregeld flamenco-artiesten uitnodigden voor een optreden. Ook Caracol was daarbij; Pele is ook vernoemd naar hem (Manuel).

1968:   
Op 14 jarige leeftijd kreeg hij een eervolle vermelding voor zijn solea tijdens de zangwedstrijd in Cordoba.
1969:
Op 15 jarige leeftijd won hij de eerste prijs Cayateno Muriel in Cabra (tussen Antequera en Córdoba gelegen).
1970:
Gevolgd door de "Melón de Oro" van Montalbán (20 km onder Córdoba).
1983:
Op 29-jarige leeftijd won hij tweemaal de eerste prijs in de nationale zangwedstrijd van Cordoba, de “Mercé la Serneta” voor zijn soleá en de “Pastora Pavon” voor zijn bulerías, en brak daarmee door binnen de Flamencowereld.

Hij staat vooral bekend om zijn Solea, Siguiriyas, Bulerias, Fandangos en Tonás. Hij heeft een persoonlijk en modern stempel gezet op de Alegrías, Tangos en Bulerias. In 1990 luisterde David Bowie naar een CD van Pele en besloot hem te vragen op te treden in zijn voorprogramma in Madrid en Barcelona; Pele stemde toe. Eerder was het Prince die al had laten weten onder de indruk te zijn van de zang van Pele. Daar waar andere muziekstromen flamenco waarderen voor zijn puurheid, zoekt flamenco contact met anderen om zijn horizon te verbreden (met wisselend succes).

Een van de successen van El Pele is de CD “Canto” die hij samen met- en onder leiding van de meestergitarist Vicente Amigo opgenomen heeft. Ze kennen elkaar al vele jaren (vanaf 1978) maar hebben afzonderlijk carriere gemaakt. Het succes van de CD ligt in de universaliteit daarvan en complexiteit van zowel de zang als het gitaarspel. M.n. de seguiriyas die erop staat vind ik erg mooi. Destijds was ook de eerste samenwerking met Vicente (“Poeta de esquinas blandas”) een doorslaand succes.

Tegenwoordig wordt El Pele tijdens festivals en andere live-optredens op gitaar vnl. begeleid door of, en vooral, Manuel Silveria of Niña de Pura: erg goede en creatieve begeleidingsgitaristen.

Pele begeleid door Manuel Silveria (Foto: Deflamenco)

Overigens heb ik gezien dat zijn Pele’s zoon hem ook begeleidt op de cajon tijdens optredens (o.a. Martin de la Jarra, 2005 en La Union, 2007).

 
Pele en "paar" jaar geleden samen met Moraíto en Vicente Amigo.

 
Soleá door Pele

CD:

1973: El Pele

1986: La fuente de lo jondo

1991: Poeta de esquinas blandas

1995: Avante Claro

2003: Canto

2008: 8 guitarras ... y un piano

Meegewerkt aan de volgende CD's:

1989:    "Cantaores de Cordoba". Antología.
1993:    "XXIII Festival Nacional del Cante de las Minas"
2003:    “El Emigrante” op de verzamel-CD “Tributo flamenco a Don Juan Valderrama"
2005:    “Amor torero” op de verzamel-CD “Toreros con duende”

DVD:
2002:    "Puro y jondo" (samen op een DVD met Fosforito)

Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Pele: