"El Quejío"
|
 |
Natuurlijk: als doorgewinterde liefhebber - door schade en schande wijs geworden via vage grootheden als de nepzigeuner Manitas de Plata, de Duitse showgitarist Ottmar Liebert en het al veel interessantere, wisselende theatergezelschap van Fiesta Gitana - word je niet meer verrast door lemma’s als ‘De geschiedenis van flamenco’ of de rol van de gitaar in de flamenco. Maar je begrijpt natuurlijk dat de geïnteresseerde leek ermee gediend is. Niets mis mee dus. Sterker: zulke thema’s vormen het fundament onder een gedegen website die een gids wil zijn. Zo ontdekte ik opnieuw dat je nooit uitgeleerd raakt. Niet in het leven, en dus al helemaal niet in de flamenco. Zelf werd ik bijvoorbeeld aangenaam verrast door de omvang van het filmoverzicht in de rubriek ‘Cinema’. Als hedendaagse hongerlijder kende je natuurlijk de heerlijke reeks van Carlos Saura, van ‘Carmen’ tot aan ‘Flamenco, flamenco’. |
Nee, dat overzicht heeft ElFlamenco.nl niet zelf geïnventariseerd, maar met toestemming overgenomen van de website esflamenco.com. Daar had je met je gegoogle dus ook zelf op kunnen komen, maar het aardige is toch dat Elflamenco.nl je hiermee vast een weg heeft gekapt door het woud van (betere en slechtere) informatie.
Hoewel de site eenvoudig oogt en de uitstraling zelfs (sorry) iets goedkoops heeft, is het toch de inhoudelijke rijkheid die veel goedmaakt. Met het filmoverzicht is die rijkheid weldadig, maar soms schieten de vele overzichten tekort. Zo is mij de lijst van cd’s en boeken (in de rubriek "Dueño") die in de kasten van John prijken te particulier. Het is leuk te herkennen dat ook hij zijn verplichte Camaróns, Cigala’s en Morente’s in de kast heeft staan, maar het zegt niets. Recensies ontbreken, en een complete discografie van de flamenco is het ook niet. Dat laatste vergt een encyclopedische aanpak die haast ondoenlijk is, maar nu hangt het resultaat in tussen overzicht en hobbyisme (waar op zichzelf niets op tegen is).
De grootste kunst voor Elflamenco.nl lijkt mij zichtbaar te zijn. De naam is niet de meest logische, maar het domein ‘Flamenco.nl’ was al vergeven. Jammer. Gelukkig had u deze site toch al weten te vinden.
Ook zal het moeilijk zijn de concurrentie met andere sites te doorstaan. Zo is flamenco-world.com voor veel liefhebbers bekend terrein, vol overzichten en biografieën, maar tegelijk een stuk commerciëler. In dat onderscheid lijkt mij een kracht te schuilen voor Elflamenco.nl.
Er zijn meer verschillen. De grootste schat tijdens mijn dwaaltocht vond ik op deze site onder het kopje linksboven: ‘Comunicación’. Vooral onder de rubrieken ‘Radio’ en Televisie’ vond ik waar ik al jaren naar op zoek was: een handzaam overzicht (met linkjes!) van de (soms regionale) programma’s die regelmatig of op vaste tijden flamenco ten gehore brengen.
En zo kan het dus – het blijft een zalig godswonder - dat je met twee muisklikken zomaar belandt bij La Macanita in het programma ‘Duende’ van Onda Jerez RTV. Een optreden – in uitstekende beeldkwaliteit - van gitarist Gerardo Nuñez met bailaora Carmen Cortéz op Patrimonioflamenco.tv. Via de ‘Portal flamenco’ zomaar te gast bij de laatste overwegingen rond de Lampa Minera op Radio Andalucía Información van Canal Sur. Er was een tijd dat je er twee dagen voor moest reizen en dan nog moest je geluk hebben op het juiste tijdstip een radio ter beschikking te hebben – áls je al wist van het bestaan van zender en programma.
Minpuntje: lang niet alle linkjes werken, niet alles is daadwerkelijk terug te zien of te beluisteren, maar toch biedt het overzicht een inkijk in de actuele stand van zaken in de flamenco in de Spaanse media.
 Andrés Segovia |
Wat zou ik dat graag gehad hebben toen ik 14 was. Toen kwam ik als puberende huisgitarist vrij per ongeluk in aanraking met iets dat volgens mij flamenco moest zijn. Ik werd er in elk geval door gegrepen, via een EP’tje (voor de jongere lezer: dat was een mini-LP, groter dan een single – van dat hippe vinyl, ja) van de klassieke gitarist Andrés Segovia, die werken van Albéniz en Granados vertolkte. Het geluid was zo krakerig en schel dat ik in al m’n onwetendheid dacht dat het wel flamenco moest zijn. Het timbre zette zich in mijn hoofd, en liet me nooit meer los. |
Pas na een paar jaar aanmodderen door het glibberige woud van de flamenco begreep ik dat er geen hout deugde van zijn compás, dat zijn rauwe, houterige spel slechts een vage reminiscentie opriep aan ware flamenco, hetgeen de jetset van die tijd (Brigitte Bardot, Picasso, Salvador Dalí) er niet van weerhield zich met hem te encanailleren.
In de rubriek ‘Artistas’ ontbreken de namen van Manitas de Plata en Ottmar Liebert trouwens.
In die details schuilt een kwaliteitskeurmerk.
Jean-Pierre Geelen
N.a.v. deze recensie heb ik in ieder geval de pagina's TV en Radio ge-update...
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~
De volgende column verschijnt op 22 februari 2013 en wordt geschreven door Jessica Achten (dansdocente)
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Mail ons via: | |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
