Home | ||||||||||||||||||||
In 2004 kwam zijn debuutalbum “Desatino” uit waar als gastartiest o.a. Miguel Poveda te horen is en in 2007 bracht hij zijn tweede album op de markt: “Tino”. Als gastartiesten traden op die CD op: Andres Marín, Sonia Miranda, Sebastian Cruz, Niko Langenhuijsen en Ron van Holland.
Begin dit jaar deed hij zijn derde CD het licht zien: “Curioso Impertinente”. Aan dit album hebben heel wat mensen meegewerkt die ook buiten Spanje bekend zijn vanuit het flamencowereldje, zoals Miguel Ángel Cortés, Juan Antonio Suarez "Cano", Rocío Márquez, Jeromo Segura, Vicente Gelo, palmas van o.a. Antonio Molina "el Choro" en de percussionisten José Carrasco, Antonio Coronel en Cepillo.
Hij zag inmiddels de halve wereld als gevolg van tournee’s waaraan hij deelnam en speelde o.a. – uiteraard – in Spanje en de rest van West-Europa, de Verenigde Staten, Rusland, Canada en recentelijk was hij nog in Pakistan. Momenteel geeft hij ook via internet les. Kijk daarvoor naar de site "onlineflamenco.net" waar hij samen met andere grote gitaristen leesen geeft. De CD kun je dus downloaden via bandcamp of je stuurt een mailtje naar Tino, met je adres en dan komt ook alles in orde. Tino is ook te horen in het radio flamencoprogramma "Flamenco en el mundo", uitzending van begin mei, het online radioprogramma, hieronder te beluisteren.
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~ De halve-minuut-falsetadoor Tino van der Sman
Voor de verkoop is het inmiddels ook niet interessant om een plaat uit te brengen, niet als bron van inkomsten. Ondanks dat de muzikanten creatief zoeken naar de mogelijkheid om zo goedkoop mogelijk op te nemen om de kosten te drukken. We kopen opnameapparatuur en microfoons om thuis op te nemen in plaats van in de dure studio's en inmiddels is de studiomuzikant verdwenen, die kunnen we ons als onafhankelijk muzikant niet meer veroorloven. Cd's worden steeds minder verkocht en het blijkt dat mensen tegenwoordig zelfs geen cd-speler meer hebben. De computer wordt zonder geleverd en in de auto kun je gebruik maken van een usb stick. Daardoor zijn we bijna verplicht onze muziek op Spotify en Itunes aan te bieden en dat is leuk voor de gebruiker, maar de muzikant ontvangt daar nagenoeg niets voor. Itunes betaalt ongeveer een euro per cd en om je cd op Itunes te plaatsen moet je jaarlijks een bedrag betalen. Derhalve kost het je geld. Spotify levert ook niets op, naast het feit dat het voor mij persoonlijk een doorn in het oog is dat je geen enkele informatie krijgt over de cd als je deze koopt of beluistert via deze twee media, slechts de titels van de nummers en de maker van de cd.
Ik heb inmiddels een pagina gevonden die wel voldoet aan mijn eisen als muzikant. Bandcamp.com is een pagina waarop je de muziek in hoge geluidskwaliteit kunt uploaden. Deze kan men downloaden of beluisteren in mp3, wav of aif en 75% van de inkomsten is voor de muzikant. Daarnaast kun je informatie lezen over de cd, de credits, synopsis, foto's, video´s, etc. De prijs bepaalt de koper zelf en je kunt zelfs besluiten om de cd gratis te downloaden, maar mijn ervaring is dat de meeste mensen voor de goede zaak een bedrag overmaken. Maar het is absoluut geen vetpot. De cd is dus geen uithangboord meer en muzikanten zullen nieuwe methodes moeten vinden om zichzelf aan te bieden. Eén daarvan is de video, op Facebook en youtube. Deze mogen niet te lang zijn, waar tien jaar geleden de gouden regel was dat de thema's niet langer dan 4 minuten mochten duren is dat inmiddels gereduceerd tot dertig seconde. Daarin moet men zijn gehele arsenaal tonen om zoveel mogelijk indruk te maken. Dit is de basis van het gros van de composities heden ten dage, extreem veel noten en ritmische virtuositeit. Deze muzikale mode is een direct gevolg van de crisis op de cd-markt, er worden weinig cd's verkocht, derhalve loopt de promotie via korte video's waarin men al zijn kwaliteiten toont in een falseta van een halve minuut. Omdat menig gitarist dit doet lijkt het alsof dit de enige manier van componeren is en valt menig gitarist in de, naar mijn mening, valkuil van deze trend. Een bijeffect van het instorten van de muziekbranche.
Toch zullen wij als muzikanten altijd cd's opnemen. Puur omdat het leuk en leerzaam is om in een studio te zijn. Ook geeft het je de kans om je composities in optima forma terug te horen, met de muzikanten die je wilt en die voor een keer doen wat je verlangt. Daarnaast is de cd je muzikale nazaat, iets voor je kleinkinderen. Ik ben derhalve dolblij met mijn cd en mocht u deze willen beluisteren, kunt u dat doen op Bandcamp.com, of, als u dat prefereert, deze ambachtelijk op laten sturen door mijn pap en mam (mail: tinovandersman@yahoo.es). Mijn platenlabel is namelijk een familiebedrijf. Tino van der Sman ~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~ De volgende column wordt geschreven door |
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||