"El Quejío"
|
Als afgeleide van deze tournee door Nederland schreef hij in 2006 in een boek over zijn collega-artiest Stochelo Rosenberg de tablatuur van vijf nummers van Stochelo; het beslaat een groot deel van het boek, maar op een of andere manier kreeg hij daar in het boek niet de credits voor. Rezar was de enige niet-zigeuner die lid was van één van de vijf zigeunergroepen die onder het Sinti management in Nederland optraden. Zo stond hij op het Oerolfestival en ook in Tilburg tijdens het Internationaal Gypsyfestival op het podium. |
 |
Hij geeft verder in Nederland privélessen en reist geregeld af naar Spanje. Tijdens een van die reizen stond hij in Sevilla in een gitaarzaak opeens naast Paco Fernández die n.b. hèm herkende van de lessen die Rezar op Youtube heeft gezet de afgelopen jaren. Dat was een kennismaking die uiteindelijke leidde tot een DVD en boek over het werk (Sastipén Talí) van Paco Fernández, waarbij Rezar Paco's muziek uitgeschreven heeft en de vragen redigeerde die op de DVD in een interview aan Paco gesteld werden.
Rezar tijdens de persconferentie in Sevilla waar het boek en de DVD
werden gepresenteerd van Paco Fernández
In de daaropvolgende tijd kwam hij in contact met de Belgische flamencogitarist Myrddin de Cauter. Ook over Myrddin schreef hij een boek dat werd uitgegeven.
Op zijn Spaanse reizen kwam hij in contact met de wereldberoemde zigeunerflamencogitarist Jerónimo; en ook dat contact gaat leiden tot een DVD en boek in dezelfde serie. Rezar schreef wederom de muziek helemaal uit.
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~
El cielo es el Límite
door Rezar Domínguez
Je eerste akkoord leren als een kind.... De euforie als het dan lukt. Een magie niet verwoordbaar.De dromen die zich meester van je maken.
Dan de studie die voor je het weet je verandert.
Die vreugde van je eerste klanken hebben plaatsgemaakt voor een meer kritische houding:
Is mijn toon zuiver, fraseer ik duidelijk? Hoe kan ik sneller spelen, etc. hebben plaatsgenomen daar waar ooit alleen "geluk" zat.
Dan gaan er jaren voorbij en vraag je je op een dag af: Wat waren mijn dromen toen ik begon? Waar zijn die gebleven?
 |
Deze "dromen" voeden je discipline en je creativiteit. Zonder mijn dromen had ik nooit zo leren spelen. En soms komen dromen uit..... Ik toerde met het Rosenberg-trio in een Flamenco-Jazz setting en voelde me weer kind. Een blijdschap op mijn gezicht die ik niet herkende. In Triana vroeg Paco Fernandez mij te toeren met hem, Potito en Bernardo Parilla... En weer kwam die grijns, oncontroleerbaar en zo voldoenend! |
Op feestjes bracht ik verschillende zigeunerculturen samen, wat onvergetelijke nachten heeft gebracht.
In Madrid heb ik veel tijd doorgebracht met Jeronimo Maya en zijn familie, veel met hem gespeeld en van hem geleerd.
Vooral om nooit je dromen op te geven. Zolang je durft te dromen en eerlijk tot je zelf staat, is de Sky the limit....
Dus: Nunca pierdas tus sueños!*
Rezar en Jeronimo op het Spaanse strand
Rezar Domínguez
El cielo es el límite = The Sky is the limit (in goed Nederlands)
Nunca pierdas tu sueños = Verlies nooit je dromen.
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~
De volgende column verschijnt op 2 februari 2013 en wordt geschreven door
Eric Vaarzon Morel.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Mail ons via: | |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
