"El Quejío"
|
 |
Na een afwezigheid van ongeveer 5 jaar keerde ze terug naar Groningen en startte met lesgeven binnen verschillende dansscholen. In 2003 startte ze haar eigen flamencodansschool in Leeuwarden; “Academia Baile Flamenco”. Daarnaast gaf ze nog steeds lessen bij andere dansscholen. Ze reisde geregeld naar het zuiden van Spanje waar ze in Sevilla, Jerez de la Frontera en Granada de intense sfeer van flamenco proefde waar deels die samenleving van doordrenkt is. Ze nam daar workshops. In september 2012 startte ze haar tweede eigen dansschool “Dance d’Ali” in Groningen. |
Ze treedt ook nog op in diverse flamencoformaties waarbinnen ze samenwerkt met de gitarist Pascal Binneweg, die eveneens haar danslessen begeleidt.
In 2009 werd ze aangezocht om het gezicht van de Vuelta (voor de niet-sporters onder ons, dit is de Wielerronde van Spanje, samen met de Tour de France en de Giro d’Italia, een de drie grote wielerrondes) te zijn, wat haar naamsbekendheid vergrootte.
De afgelopen maanden was ze op tournee door Noord-Nederland met de groep Les Rigolaux in de voorstelling Don Quijote de la Mancha, waar zij de flamencodans voor haar rekening nam.
Ze houdt van gitaarmuziek en in het bijzonder van het spel van Vicente Amigo. Maar de muziek van groepen zoals Chambao kunnen haar ook bekoren.
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~
Geplaatst: 13 april 2013
Flamenco del Norte
door Ilona Ali
Wie had ooit gedacht dat de mooiste en meest bijzondere opdrachten in mijn werk als flamencodansdocente uit Friesland zouden komen? Ik in elk geval niet toen ik in 2003 gebeld werd door een wanhopige groep meiden om daar alsjeblieft flamencolessen te komen geven. Hun huidige flamencodocente zou stoppen met de lessen in Leeuwarden en daarmee dreigde de flamenco uit Leeuwarden en zelfs uit heel Friesland te verdwijnen. Nu woon ik zelf in Groningen, en dat zou betekenen dat ik elke week twee uur moet reizen om in Leeuwarden les te geven. Maar het feit dat er drie flamencogroepen waren en er anders geen flamenco meer zou zijn in Friesland, gaf mij de doorslag om de meiden te helpen hun hobby te behouden.
Wat schets mijn verbazing toen ik binnen werd gehaald met een interview van een journaliste van de Leeuwarder Courant en op de zaterdageditie een volledige pagina gevuld werd met de foto’s en interviews van de nieuwe flamencodocente en haar dansleerlingen in Leeuwarden! Een goed begin is het halve werk, moeten de meiden daar gedacht hebben.
Er volgden vele aanvragen van optredens in heel Friesland en allemaal waren de mensen erg enthousiast over de flamenco. Niet dat je ze terug zag in de lessen, want of ze woonden te ver weg van Leeuwarden of het leek ze te moeilijk om zelf te dansen. Het mocht de pret niet drukken, want de drie groepen bleven trouw en fanatiek hun flamencolessen volgen. Één van de leerlingen uit Leeuwarden vertrok na een aantal jaar flamencolessen voorgoed naar Spanje. Zij treedt daar nog steeds op als danseres en heeft in een Spaanse flamencogitarist haar grote liefde gevonden. Het is erg mooi te beseffen dat je het flamenco vuur hebt doorgegeven als docent.
| In 2008 werd ik midden in de zomervakantie gebeld door één van mijn leerlingen uit Friesland. Zij werkte bij een reclamebureau en ze zochten een flamencodanseres die op een racefiets zou kunnen poseren voor de Vuelta, de wielerronde van Spanje die in 2009 in Assen zou starten. Ik zou dan het gezicht worden van die Vuelta. Ze maakte zich wat zorgen, omdat er niet heel veel budget was voor de foto. Ten eerste had ik nog nooit van de Vuelta gehoord (het bleek de 3e grootste wielerronde van de wereld te zijn, na de Tour de France en de Giro d’Italia) en had ik geen idee wat het betekende om ‘het gezicht van’ te zijn, ook had ik nog nooit geposeerd als fotomodel. Ik nam de job aan voor het bedrag wat zij voorstelde. Ik dacht, hoe groot is de kans dat ik die foto ooit nog weer tegenkom? Ik volg de Vuelta of wat voor wielerrace toch niet. Mijn partner grapte, straks sta je nog levensgroot langs de snelweg, we hebben hartelijk gelachen om zijn opmerking. |
 |
Niet lang na haar telefoontje was de fotosessie en moest ik met mijn flamencojurk en een fietshelm op mijn hoofd plaatsnemen op een racefiets. Ik kreeg van tevoren een tekening te zien hoe het eindresultaat zou moeten zijn; een danseres op de racefiets te midden van een Nederlandse windmolen, een zwarte stier en een hele horde racefietsers achter zich aan. Het viel niet mee, ik moest op de trappers van de racefiets gaan staan met één arm omhoog en de handpalm naar buiten. Mijn andere hand moest de rok omhoog houden, met een elleboog die veel verder omhoog moest dan fysiek mogelijk was. Toen ik eindelijk in de juiste pose stond, met de windmachine aan, mijn haar precies zo dat het mee kon wapperen onder de fietshelm en de overwinnaarsglimlach op mijn gezicht (ik fietste immers voorop), voelde ik de fiets onder mij in beweging komen en daar ging ik….met fiets en al viel ik op de grond en mijn mooie flamenco jurk zat vast in de kettingkast en onder het smeer! Mijn jurk en ik werden weer opgelapt en uiteindelijk na drie fotosessies zat dé foto er gelukkig bij.
Mijn vriend kreeg gelijk, want daar stond ik zomaar ineens levensgroot op een billboard op de A28 bij de afslag Assen, die foto heeft daar bijna een jaar gestaan. Heel bizar en onwerkelijk, maar tegelijkertijd ook wel erg leuk. Ik was ‘beroemd’, maar niemand herkende mij, zelfs mijn eigen vrienden niet. Een aantal van hun beweerden bij hoog en bij laag dat het Katja Schuurman was die op die fiets stond! En de Assenaren beweerden dat ik wel uit Drenthe afkomstig moest zijn.
 |
Ik werd overal uitgenodigd om op te treden, dan stond ik tussen de tafels op een geïmproviseerd podium te dansen midden in het Gemeentehuis van Assen voor de Burgemeester en prominenten, dan weer in het provinciehuis op een gala voor vips of samen met Imca Marina (uiteraard op Viva España) bij het Sport Gala Drenthe . Er kwam een artikel over mij in de krant en in het lifestyle blad Stiel, waarbij ik op de cover stond. Erg jammer was dat juist op dat moment Pascal Binneweg, de flamencogitarist met wie ik al jaren samenwerkte, uit de roulatie was met een gebroken pink en ik veel op cd-muziek heb gedanst. Op een gegeven moment heb ik Onno Kramer en Juan Peñas uit Amsterdam gevraagd naar Drenthe te komen om me te begeleiden bij de optredens. Daar heb ik heel veel van geleerd en leuke collega’s aan over gehouden. |
De optredens en vipfeestjes volgden elkaar in rap tempo op, de aanvraag voor flamenco-optredens was oneindig leek het wel. Niet alleen voor mij, maar ik kwam heel veel flamencodocenten en -muzikanten uit Nederland en België tegen in Drenthe, een betere reclame voor de flamenco in Nederland kon je niet krijgen.
Toen het allemaal achter de rug was, heb ik veel van de overgebleven Vuelta-gadgets op mijn verzoek thuis gestuurd gekregen. Op mijn danszolder hangt nog steeds een levensgrote banner van de Vuelta, een leuke tijd waar ik op terug kijk als ‘my moment of fame’. Het is jammer dat de wielerwereld zo verpest is door dopinggebruik, want de geplande Vuelta 2015 in Assen is net afgelast, men reed alweer rond in de bus met mijn afbeelding erop. De flamenco in Nederland had die bekendheid weer heel goed kunnen gebruiken. |
 |
Toch is er weer een gezelschap uit Friesland geweest, die mij heeft benaderd om de flamenco te dansen in het stuk van Don Quijote de la Mancha. Ik ben deze keer wel samen met flamencogitarist Pascal Binneweg op tournee geweest met operakoor Les Rigolaux. Ook in dit gezelschap kregen we zeer hartelijk welkom. We hadden optredens in vier grote theaters van Friesland, waarvan de laatste in Sneek met 600 man publiek wel de grootste was.
Ondanks dat het pittig is dansscholen in twee verschillende steden te hebben, kun je in elk geval zeggen dat het flamencovirus zeker door Noord-Nederland waart. De flamencoscene is er klein, de meeste liefhebbers kennen elkaar of zoeken elkaar op. Dat het vuur voor de flamenco op wat voor manier dan ook aanwezig is in Friesland en Groningen, dat staat voor mij in elk geval buiten kijf!
Ilona Ali
~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~
De volgende column verschijnt op zaterdag 18 mei 2013 en wordt geschreven door Vida Peral.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Mail ons via: | |
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
