"El Quejío"
Thérèse Laurant

Ik vraag periodiek iemand uit de flamencowereld om in de rubriek "El Quejío" een column te schrijven. De onderwerpkeuze is vrij, maar moet uiteraard wel flamenco-gerelateerd zijn. Maar daarbinnen is de inhoud dus vrij.

Deze zesde column is geschreven door werelddanschoreografe Thérèse Laurant.

Een korte biografie van Thérèse Laurant:

Ze danste 14 jaar in het gezelschap en werd vervolgens gecontracteerd als balletmeester en choreograaf en in 1998 benoemd tot assistent van de artistieke leiding. Tussentijds was ze van 1976 tot 1986 ook nog Docente Twents Conservatorium afd. Vooropleiding Dans Enschede en danste ze in het seizoen 1993-1994 een gastrol bij het Scapino Ballet. Thérèse Laurant maakte meer dan 50 choreografieën voor het Internationaal Danstheater in Amsterdam. Ook werkte ze regelmatig voor andere professionele dansgezelschappen in binnen- en buitenland.

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

Zwart met gele randjes

door Thérèse Laurant

Omdat flamenco altijd slechts een zijdelings raakvlak in mijn dansleven is geweest, hoor ik eerlijk gezegd niet helemaal thuis in dit rijtje columnisten van flamenco-vakmensen. Maar het verzoek om voor deze site een stukje te schrijven werd zo vriendelijk gedaan, dat ik niet kon weigeren. En daar zit ik.

Thérèse (achtegrond: Juan Antonio)

Ik zou kunnen schrijven over mijn eerste voorzichtige Spaanse danspassen op het toneel, bij het Internationaal Danstheater. Ik kwam bij het gezelschap in 1979. Het Internationaal Danstheater begon in die tijd met uitbreiding van het repertoire. Tot 1980 werden er nog voornamelijk choreografieën uit het Oostblok gedanst. De uitbreiding naar dans uit andere delen van Europa werd rustig opgebouwd.

Ik zou ook kunnen schrijven over mijn eerste zomercursus flamenco in Sitges, net onder Barcelona. Dat was in 1980. We reisden met 4 dansers naar Sitges. We verdienden nauwelijks iets in die tijd, maar we hadden geld gespaard voor de reis, voor de cursus van twee weken en we hadden een appartementje gehuurd. De lessen werden gegeven in een klein kasteel.  s’Avonds werden er dansvoorstellingen en concerten gegeven op de binnenplaats. Er waren kleine winkeltjes waar dansschoenen, castagnettes en danskleding verkocht werd. In een van die kraampjes hing een prachtige zwarte rok met gele randjes…het was liefde op het eerste gezicht! Die rok was voor mij gemaakt, hij zat als gegoten.
Maar helaas…..we aten al iedere avond soep, omdat we gewoon geen geld hadden voor ander eten, laat staan dat ik mijn rok met gele randjes kon kopen.

Op een avond kwam een van mijn collega’s enthousiast thuis met een pamflet over een Miss Sitges verkiezing. Het prijzengeld was geweldig en hij had mij ook meteen ingeschreven. Ik vertelde hem dat hij me ook meteen weer mocht uitschrijven.
Maar…de volgende avond stond ik op een podium. Ik kwam de eerste drie rondes door en bleef met nog 5 andere meisjes over.  Als laatste moesten we om de beurt dansen op flamencomuziek. Omdat ik toch al zo ver gekomen was gooide ik me met hart en ziel in een improvisatie. De zaal joelde en klapte steeds harder. Ik begreep er niets van. Totdat ik me na mijn dans in de rij aansloot. Toen bleek dat er een bandje van mijn jurkje geknapt was en ik eenzijdig topless had staan dansen!
Maar ik won. Ik won meer dan een maandsalaris. De helft van de buit ging in de huishoudpot en van de andere helft kocht ik mijn rok met gele randjes. Die rok heeft ruim 30 jaar repetitiedienst gedaan, eerst voor mij en later voor nieuwe danseressen.

IDT (foto: Maurits van Geel)

Jaren later, toen ik balletmeester/choreograaf bij het Internationaal Danstheater was, was ik aanwezig bij een klein concert van Erminia Fernández Córdoba en Arturo Ramón. Ik was helemaal weg van hen en bedacht toen dat ik, als ik ooit een eigen programma zou maken, ik hen zeker als gast zou vragen. In 2009 was het zo ver. Met een team van drie andere regisseurs maakte ik het programma ‘Stampende Stilte” voor het Internationaal Danstheater. En ja…mét Arturo en Erminia. Ze waren fantastische mensen om mee te werken. Ook maakte Vida Peral een choreografie voor deze voorstelling.

Helaas sloeg twee jaar later de crisis toe. Er kwam een nieuwe leiding, zonder notie van, of liefde voor, folklore. Een golf van ontslagen volgde. Dansers, musici, kostuummensen, technici, de kern van het gezelschap werd verwijderd. Een folkloristisch dansgezelschap dat in 50 jaar werd opgebouwd, werd in nauwelijks twee jaar tijd vakkundig afgebroken. Het Internationaal Danstheater verloor toen ook nog zijn subsidie. En de spiraal ging verder: een groot deel van de collectie instrumenten en kostuums werd  in de etalage gezet en verkocht.

REAGEER OP DE COLUMN!

Thérèse Laurant

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

De volgende 3 columns verschijnen onder de noemer
"ciclo de verano" (zomerreeks)
op 27 juli, 3 augustus en 10 augustus 2013
en worden geschreven door

El Payo Humberto (Huib Wilkes)